Blog reactieve hond en osteopathie

Graag wil ik iets met jullie delen.

Steeds vaker krijg ik de vraag van hondeneigenaren of ze een osteopathisch consult kunnen inplannen met mij “om uit te sluiten of er iets lichamelijks de oorzaak is van het uitvallende of agressieve gedrag van hun hond”.

Vaak op advies van een gedragsdeskundige of trainer. Ik kan dit in de basis alleen maar aanmoedigen, want pijn en/of stress zijn ook daadwerkelijk vaak een grote factor in dit gedrag die zeker onderzocht moeten worden.

Maar toch roepen deze aanvragen ook veel vraagtekens bij mij op. Want hoe ZIE jij dat als eigenaar eigenlijk voor je? (En ook als verwijzende gedragstherapeut of trainer)

Ik heb als osteopaat geen röntgen-ogen, kan en mag geen officiële medische diagnose stellen en een behandeling van iemand als ik lokt bij iedere hond een stress-reactie uit, want: vreemde omgeving, vreemd mens, en dat vreemde mens wil dan ook nog eens aan je gaan zitten, misschien zelfs op plekken waar je pijn hebt!

Voor iedere hond is dit al best een behoorlijke kluif, maar als je een reactieve hond hebt zéker.

Laat ik beginnen met verduidelijken wat een osteopaat tot doelstelling heeft in een consult, in samengevatte vorm.

Door middel van bepaalde zachte mobilisatietechnieken probeert een osteopaat alle delen van het lichaam weer optimaal ten opzichte van elkaar te laten bewegen.

Is die beweeglijkheid dan het ultieme doel? Nee, het is niet het doel maar het middel.

Want door middel van optimale beweeglijkheid optimaliseert de doorbloeding en de bezenuwing/aansturing en dus ook de functie. Je stimuleert hiermee het zelfgenezend vermogen van een lichaam.

Nog simpeler gezegd: je probeert een gestresst en overspannen systeem weer tot rust te brengen, zodat er herstel kan plaatsvinden.

Om deze reden kan een behandeling door een osteopaat bij uitstek een middel zijn om de overklotsende prikkel-emmer van een lichaam leeg te maken. Dus ook die van een overprikkelde hond.

Maar dat kun je niet afdwingen. Want dwang leidt tot stress. En dat leidt dus niet tot ontspanning, integendeel.

Stress leidt tot uitvalgedrag, maar dat hoef ik de mensen die met hun hond een afspraak bij mij willen inplannen, eigenlijk niet uit te leggen.

En toch weer wel, want wat verwacht je dan eigenlijk van je hond en van de osteopaat? Een wonder?

Dwang en stress, overvragen, te hooggespannen verwachtingen van de mens, in welke mate dan ook, leidt in geval van honden ook tot potentieel onveilige situaties.

Voor de hond, want deze wordt eigenlijk weer bevestigd in de noodzaak van het uitvallende gedrag, want mensen respecteren het grens van het dier niet voldoende.

Maar ook voor de osteopaat. Ik ben ook maar een mens, een zzp-er, en ben volledig afhankelijk van mijn hele lichaam, maar vooral van mijn handen en armen om mijn werk uit te kunnen voeren en brood op de plank te hebben.

Een bijtincident is zó gepiept, zeker bij honden die al als uitvallend/bijtend/agressief te boek staan. Oftewel, die hier al ‘succes’ mee hebben gehad.

Ik schrijf dit stuk niet omdat ik deze honden niet in behandeling wil nemen, maar omdat ik de verwachtingen over en weer graag wil verhelderen.

Hierin is geen quick-fix mogelijk, het is een traject dat je met elkaar aangaat.

Het is geen kwestie van hond in de houdgreep, snuitje erom en ‘kraak’: probleem opgelost. Op die manier is het middel eigenlijk nog erger dan de kwaal en leidt juist tot nog meer reactief gedrag.

Hoe zie ik het dan wél voor mij? En hoe pak ik dit normaliter aan in de praktijk?

Ik zal mijn ideale scenario schetsen.

In mijn ideale wereld heeft de hondeneigenaar voorafgaand aan de behandeling thuis al ruimschoots geoefend op een positieve manier met een goed passende muilkorf, zodat de hond hier goed aan gewend is. Met veel voertjes en veel complimentjes.

Op Youtube staan veel filmpjes hoe je op een leuke ongedwongen manier met een muilkorf kan oefenen.

Je leest het goed: een muilkorf en geen snuitje. Met een snuitje kun je als hond niet goed hijgen, likken, gapen, tongelen. Alle kalmerende signalen raken verstoord en dit levert stress op. En dat wilden we nou juist niet. Want we wilden tijdens een consult nou juist alle stressfactoren minimaliseren.

En nee, een muilkorf is niet iets om je voor te schamen. Integendeel, ik ben van mening dat iedere hondeneigenaar er preventief mee zou moeten oefenen. Er kunnen áltijd situaties ontstaan waarin het voor zowel de hond als zijn omgeving veiliger zou zijn.

Met andere woorden, als je tijdens de stress van een consult nog moet gaan oefenen en worstelen met je hond om een muilkorf om te krijgen dan ben je rijkelijk te laat. Geen optie dus.

Moet iedere reactieve hond dan een muilkorf op bij mij in de praktijk? Nee. Al zou ik mezelf wel een dienst bewijzen om hier strenger in te zijn. Want ja, het is soms best even spannend.

Het dragen van die muilkorf kan ook veel rust brengen bij alle partijen, ook bij de hond. En als iedereen rustig en opgelucht door kan ademen geeft dit een heel andere sfeer in de praktijk.

Ten tweede: bring snacks! Niet zomaar een alledaags brokje. Nee, iets waar je hond een moord voor zou doen, zo lekker. Hou je niet in. We willen belónen. En dan moeten we ook wel met iets heel tofs aan komen zetten.

Vervolgens: hou je hond lekker aan de lijn bij je. In eerste instantie hoef ik niks met jouw hond, en jouw hond niet met mij. Laat die hond eerst maar eens lekker vertrouwd bij zijn mens blijven en een beetje rondsnuffelen op veilige afstand van mij. Veilig voor beide partijen dus. Rustig aan elkaar wennen.

Dan hebben wij alle tijd om de situatie en de hulpvraag goed in kaart te brengen. En reken maar dat ik vragen heb. Over alles.

Want ik wil precies weten waarmee de stress-emmer van jouw hond zich in de loop van zijn leven gevuld heeft. Vroeger en nu.

Dus wil ik bijvoorbeeld graag weten wat je als eigenaar weet van de ouders van de hond, van de dracht en de geboorte. Van de puppy-tijd.

Wat je hond eet. Wat jullie op een dag allemaal doen en met wie en waar. Welke medische problemen er spelen, welke medicatie er gebruikt is. In wat voor omgeving jullie wonen.

Alles.

En in de tijd kan je hond wennen aan de praktijk, mijn geur, mijn energie en mijn persoon.

Misschien dat we die eerste keer contact maken, misschien dat ik de hond zelfs mag aanraken de eerste keer. Maar realistischer is het om die verwachting tijdens een intakegesprek helemaal niet te hebben. Om de stress-levels binnen de perken te houden.

Ik wil eerst rust. Dan vertrouwen. Vriendjes worden. En dan pas behandelen.

En dat gaat in het tempo van de hond. Dat is een traject.

Als we uiteindelijk bij het daadwerkelijk onderzoeken en behandelen van de hond aanbeland zijn kan het zo zijn dat ik adviseer om toch verder onderzoek te laten doen bij de dierenarts als daar aanleiding voor is.

Misschien zeg ik dingen die je als hondeneigenaar liever niet wil horen. Maar dingen die nodig zijn NIET zeggen, is ook geen optie. Het gaat om het totaalplaatje.

Je hond is reactief om meerdere redenen, en voor een maximaal effect moeten we alle redenen ontdekken en benoemen, en liefst ook op alle fronten tegelijk aanpakken.

Het effect van een behandeling is vaak ook niet direct zichtbaar, helemaal niet bij complexe problematiek. Het is vaak een ingewikkelde puzzel, en het neerleggen van een enkel puzzelstukje lost dat niet op.

Uiteindelijk is het doel helder: dat mens en hond elkaar beter begrijpen, en dat wij er als mensen alles aan doen om de wereld van de hond overzichtelijker en veiliger te maken voor mens en dier. Zodat reactief gedrag van de hond steeds minder vaak nodig zal zijn. In onze drukke maatschappij is dit geen makkelijke opgave. Maar daar heeft de hond zelf geen boodschap aan.

Ik lever graag mijn bijdrage, op een veilige en ontspannen manier. De hond is mijn klant, en die is koning dus die bepaalt het tempo.

En dat geldt voor ieder dier in mijn praktijk, alleen is het bij reactieve of heel angstige dieren nog een tikkeltje belangrijker.

Spreekt dit verhaal jou aan: voel je vrij om een keer een afspraak te maken, op deze voorwaarden. En zo niet, dan niet

Delen wordt gewaardeerd om meer bewustzijn te creëren op dit heikele onderwerp.

Graag niet allemaal een afspraak bij mij maken. Ik heb een wachtlijst…

Op www.nvdierosteopathie.nl of www.icreo.com staan mijn geweldige collega’s